Sam in Kona

Kona dag 2 (22/9)

September 23, 2011 by Sam

Een triatleet zonder fiets is als een café zonder bier. Na een nuchter loopje in de vroege ochtend moest ik dus een zinvolle tijdsbesteding vinden. Ik ben hier immers ook een beetje op vakantie dus het heeft geen zin om de ganse dag te foeteren over een fiets waarvan niemand weet waar hij is ;-)
Er van uitgaand dat er op een of andere manier toch een oplossing zou komen voor de missing Blue trok ik eerst naar de lokale bikeshop Bikeworks om de nodige poeders te kopen. Ik informeerde ook voor een huurfiets just in case maar met mijn maten is zoiets niet evident te vinden. Enfin, een Cercelo P1 in maat 58 hadden ze nog wel vrij de komende dagen en dat was toch al iets.

Na Bikeworks was Walmart aan de beurt. Wie in Hawaii is moet snorkelen en boogieboarden en ik werd de fiere eigenaar van een board en een ‘premium’ snorkelset ;-) Na het shoppen nog steeds geen nieuws van de fiets dus dan maar direct de snorkelset uitgetest. Een reuzeschildpad, vele kleurige vissen en koralen kruisten mijn pad. De snorkelset is een goede investering geweest! Hopelijk kan ik binnenkort ook een dolfijn aaien en met een haai worstelen ;-)

Om 14u kon ik me niet meer houden… Nog steeds geen fietsnieuws en dus maar het Cerveloke gaan huren. Ondanks het te kleine frame viel het ritje van een 70-tal km best wel mee. Enkel bij het fietsen ‘en denseuse’ kwamen mijn knieën regelmatig in aanraking met het niet al te zachte stuur. Soit, beter dat dan niets…

Hawaii is ook het land van het super lekkere eten en dan heb ik het vooral over vis! Het beeld met de creatie van vandaag spreekt voor zich. Een heerlijke ahi-tuna met pasta. Het perfecte atletenvoer.

19u: de spanning stijgt. Om 20u zal het volgende vliegtuig van AA landen. Zal mijn carbonnen ros erbij zijn? Het vliegtuig was net geland als ik op Kona airport toekwam. Fred en familie zijn na een dagje stappen in Hollywood ook toegekomen. De spanning loopt verder op als ik een lieve dame aanspreek die jammer genoeg niet van AA was en mij met wat medelijden doorverwees naar een man die er niet al te snugger uit zag en mijn zaak zou behartigen. De deur van de oversized luggage gaat open en er komen een zestal fietsdozen naar buiten. Niet de mijne achter. Ik zag de bui al hangen… 3 minuten later echter nog een lading en mijn fiets was erbij. Oef! Snel naar Kona voor de assemblage! Vanaf nu dus geen zorgen meer en ik kan met een gerust gemoed verder aftellen naar ‘the big day’ (of wat ervoor moet doorgaan).