Sam gyde

Duathlon Douai (22/4/2012)

April 23, 2012 by Sam

Na 10 jaar triathlon was op 22 april het moment gekomen voor mijn eerste duathlon. Ik kwam redelijk vermoeid aan in Douai want had tot een stuk in de nacht aan mijn fiets gewerkt die nog geen meter heeft gereden. 85km proefrijden tijdens een wedstrijd kan wel tellen. En uiteraard had ik mijn ultra korte (135mm) powercranks op mijn fiets gemonteerd. Het beloofde dus een redelijk experimentele dag te worden: eerste rit op fiets, eerste duathlon en eerste wedstrijd met korte powercranks  Oh ja, ik heb de wedstrijd gedaan met roze Herzog compressiesokken. Ook dat was een primeur

Soit, de wedstrijd: zoals steeds een zeer gemoedelijk sfeertje in Frankrijk. Ik hou daar wel van. Geen stress, iedereen vrolijk en ontspannen De eerste kilometers van doe ik een gezellig babbletje met Dries. Als onervaren duathleet wou ik zeker in ‘t begin niet te hard van stapel lopen. Na 3km voelde ik me wat opgewarmd en ben ik wat sneller beginnen lopen en na iets mender dan 35 minuutjes zaten de eerste 10km erop.
Fietsen: een wissel met powercranks is niet evident. Je moet eerst je schoenen aan doen, dan een gans stuk met die schoenen uit de wisselzone lopen en dan op je fiets proberen kruipen (met korte cranks staat mijn zadel 89 cm hoger dan mijn bracket en ik ben niet van de soepelste…) en dan nog in je bedalen geklikt geraken… Enfin, al bij al ging het nog redelijk vlot… In de rush om mijn fiets rijklaar te krijgen had ik geen tijd meer over om een kilometertellertje of wat dan ook te monteren dus ik zou de 85km fietsen op ‘t gevoel. En ik heb afgezien… Los van ‘t weer (koud, af en toe regen en wat hagel, veel wind) had ik redelijk wat last van mijn rug en tijdens de tweede ronde dacht ik zelf even aan stoppen. Dit zou echter een precedent scheppen dus ik beet door. Ik had echt het gevoel een rotslecht fietsnummer afgelegd te hebben…
Loop nummer 2: wisselzone in met powercranks is zelfde miserie: je moet je schoen aanhouden en verliest dus opnieuw redelijk wat tijd. Tesamen met Raphael Amato (van die jongen gaan we nog horen!) en collega van bij TOS triathlon Stephane Lebon begon ik aan de afsluitende 10km loop. Ik voelde me allesbehalve goed: bevroren voeten en opkomende pijn in middenrif (ik vrees dat mijn fietspositie iets te aggressief was). Ik probeerde Raphael te volgen en dat ging redelijk vlot tot aan km 4. Daar kreeg ik hevige pijn in het middenrif en ik kan niet anders dan even overschakelen op joggen. Na 1 à 2 km kan ik mijn snelheid terug oppikken maar ik had ondertussen wel redelijk wat terrein verloren en in mijn slechtste 10km tijd ooit kwam ik toch nog als 6de over de meet.
Al bij al was het toch een zeer geslaagde dag: de fietsproef was nog niet zo dramatisch en ik moet toegeven dat duathlon eigenlijk wel leuk is en veel ontspannender dan triathlon En het was tof om eens bij te kletsen met collega atleten. Op naar de volgende!